1 Οὐκ ἐξάξεις, ἵνα μὴ ἐξίῃ·{note:zbqXBSqc:27a0} ἐξελεύσεται γὰρ ἔχουσά
2 τι, ἵνα καὶ ἐξέλθῃ, τό τε ἐξελθεῖν ἐστι μεταβῆναι εἰς
3 ἄλλον τόπον. ’Αλλὰ μένει τὸ σῶμα ἀποστῆναι πᾶν αὐτῆς,
4 ὅτε μὴ δεῖται μετελθεῖν, ἀλλ’ ἔστι πάντη ἔξω. Πῶς οὖν
5 ἀϕίσταται τὸ σῶμα ; ῞Οταν μηδὲν ἔτι δεδεμένον ᾖ τῆς
6 ψυχῆς, ἀδυνατοῦντος ἔτι τοῦ σώματος συνδεῖν, τῆς
7 ἁρμονίας αὐτοῦ οὐκέτ’ οὔσης, ἣν ἔχον εἶχε τὴν ψυχήν. Τί
8 οὖν, εἰ μηχανήσαιτό τις λυθῆναι τὸ σῶμα ; ῍Η ἐβιάσατο
9 καὶ ἀπέστη αὐτός, οὐκ ἐκεῖνο ἀϕῆκε· καὶ ὅτε λύει, οὐκ
10 ἀπαθής, ἀλλ’ ἢ δυσχέρανσις ἢ λύπη ἢ θυμός· δεῖ δὲ μηδὲν
11 πράττειν. Εἰ οὖν ἀρχὴν αἴσθοιτο τοῦ ληρεῖν ; ῍Η τάχα μὲν
12 οὐ περὶ σπουδαῖον· εἰ δὲ καὶ γένοιτο, τάττοιτ’ ἂν ἐν τοῖς
13 ἀναγκαίοις τοῦτο καὶ ἐκ περιστάσεως αἱρετοῖς, οὐχ ἁπλῶς
14 αἱρετοῖς. Καὶ γὰρ ἡ τῶν ϕαρμάκων προσαγωγὴ πρὸς
15 ἔξοδον ψυχῆς τάχα ἂν ψυχῇ οὐ πρόσϕορος. Καὶ εἰ εἱμαρ-
16 μένος χρόνος ὁ δοθεὶς ἑκάστῳ, πρὸ τούτου οὐκ εὐτυχές,
17 εἰ μή, ὥσπερ ϕαμέν, ἀναγκαῖον. Εἰ δέ, οἷος ἕκαστος ἔξεισι,
18 ταύτην ἴσχει ἐκεῖ τάξιν, εἰς τὸ προκόπτειν οὔσης ἐπι-
19 δόσεως οὐκ ἐξακτέον.